Luister.
Het is stil.
De wereld ruist niet meer.
De wolken zijn gezonken
we dwalen
zacht, gewichtloos
tussen grijze schimmen.
Iedere stap verdwijnt
elk gebaar is ingesponnen
onze adem opgesloten
alles stokt.
Fluister.
Nee, roep. Schreeuw.
Smijt
foute woorden
tegen de witte wand.
Wanneer worden we
verdorie
opnieuw geboren.
